محبوبه خیامی - دانشجوی دکتری معماری، گروه معماری، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی،نیشابور ، ایران

تغییرات ایجاد شده در نحوه زندگی، فرصت و امکان بودن در طبیعت را از آدمی گرفته است. تغییر در نحوه زندگی که ناشی از پیشرفت های تکنولوژی است نحوه زندگی مردم را دگرگون کرده و می توان این موضوع را بیان کرد که در دنیای امروز ارتباط کودکان و طبیعت در حال قطع شدن است . به نظر می رسد چنانچه بخواهیم به پیوند مجدد این رابطه گسیخته مبادرت ورزیم می بایست از آموزش و آن هم از ابتدایی ترین سطح آن یعنی کودکان شروع کنیم و این مدارس هستند که می توانند یکی از مهم ترین فضاها برای ایجاد ارتباط مجدد باشند . تلفیق طبیعت با فضای آموزشی کودک باعث آرامش روحی بیشتر او ولذت بردن بیشتر وی از فضای آموزش نیز می گردد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر فضای سبز بر عملکرد دانش آموزان مقطع ابتدایی به دنبال پاسخگویی به این سوال می باشد که نقش فضای سبز مدارس در تربیت دانش آموزان چیست و خصوصیاتی که می تواند منجر به روابط متقابل بیشتر بین کودکان و طبیعت شود چیست؟ نوشتار پیشرو در زمینه های روان شناسی محیط وتاثیر مناسب سازی فضای سبز محیط آموزشی بر اساس روش های تحقیق کیفی است که با رویکردی تحلیلی به بررسی نظریات و آرا معتبر پژوهش گران و یافتن ارتباط میان آنها پرداخته است .گرد آوری این اطلاعات در این زمینه در بستر مطالعات کتابخانه ای و مرور متون و منابع سود جسته است و نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد بین میزان و طراحی فضای سبز محیط های آموزشی و میزان یادگیری دانش آموزان و رشد خلاقیت آنها رابطه معناداری وجود دارد.

فضاهای آموزشی-فضای سبز- مدرسه-یادگیری دانش آموزان-خلاقیت