مهران علیلو - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوی
حسین علیلو - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان امام خمینی (ره)، واحد سلماس
شایان ملکی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوی

در دنیای پر سرعت امروز، نقش بازی در رشد کودکان به طور زیادی برای پرورش خلاقیت و یادگیری احساس می شود. بازی فقط سرگرمی برای کودکان نیست. یک جنبه اساسی از رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی آنهاست. از طریق بازی، کودکان محیط اطراف خود را کشف می کنند، ایده های جدید را آزمایش می کنند و مهارت های انتقادی را توسعه می دهند که برای رشد و نگاه داشتن آنها حیاتی است. اهمیت بازی در زندگی کودکان را نمی توان نادیده گرفت، زیرا به عنوان وسیله ای قدرتمند برای ارتقای خلاقیت و استفاده از عمل می کند. بازی به کودکان اجازه می دهد تا در فعالیت های تخیلی و عملی شرکت کنند که کنجکاوی، حل مسائل و مهارت های اجتماعی آنها را به حرکت در می آورد. والدین و مربیان می توانند با استفاده از بازی به اشکال مختلف، مانند بازی های وانمودی، بازی در فضای باز و بازی های آموزشی، از کودکان در رشد مهارت های شناختی و عاطفی حمایت کنند که برای آنها در طول زندگی مفید خواهد بود. ارزش پذیرفتن بازی در دوران کودکی برای پرورش افراد مجربی که برای عبور از پیچیدگی دنیای مدرن امروزی، حیاتی است. گنجاندن بازی ها در سیستم آموزشی می تواند ابزار ارزشمندی برای افزایش مشارکت، انگیزه و نتایج یادگیری دانش آموزان باشد. بازی های آموزشی می توانند با ارائه تجربیات عملی و ارتقای مهارت های تفکر انتقادی، یادگیری را تعاملی تر، سرگرم کننده تر و موثرتر کنند. با بازی سازی فرآیند یادگیری، مربیان می توانند یک محیط یادگیری پویا و فراگیر ایجاد کنند که سبک ها و ترجیحات مختلف یادگیری را برآورده می کند.

بازی، خلاقیت، یادگیری، دانش آموزان.