شهراد پورمحمد - دانشجوی دکتری، معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج ، یاسوج، ایران.
سید علیرضا شجاعی - استادیار،گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران.
حسین کلانتری خلیل آباد - دانشیار، پژوهشکده فرهنگ، هنر و معماری جهاد دانشگاهی، تهران، ایران.
مسعود تقوایی - استاد، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.

مقاله حاضر با طرح این پرسش که چرا حس تعلق از چهره محلات امروزی برگرفته شده است آغاز می شود. نوع تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و از نظر روش انجام علی و همبستگی است، گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و شیوه پیمایشی انجام پذیرفته است پژوهش حاضر در سه گام اصلی با پرسشنامه و تحلیل آماری Spss انجام و از آزمون تحلیل واریانس ANOVA و تستTukey HSD و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است که در گام نخست به توصیف کیفی متغیرهای سرزندگی بر احساس تعلق ساکنین و در گام دوم به مقایسه تاثیر شناختی عوامل مختلف سرزندگی بر میل به ماندن در محلات و در گام آخر به رابطه عامل سرزندگی و احساس تعلق به فضای زیستی پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که عامل سرزندگی اجتماعی و فرهنگی و طراحی تاثیربیشتری بر احساس تعلق ساکنین داشته و نتایج تحلیل مقایسه تاثیرعوامل سرزندگی بر حس تعلق نشان می دهد که محلات در حیطه تاثیرگذاری عوامل سرزندگی اقتصادی و اجتماعی و اکولوژیکی و طراحی براحساس تعلق ساکنین در ۲ گروه و دربحث سرزندگی فرهنگی در ۳ گروه مجزا قرار گرفته اند ودرنهایت تحلیل آزمون اسپیرمن مبین این مساله است که تنها در محله بعثت میل به ماندن در فضا در ساکنین به چشم می خورد . نهایتا این نتیجه حاصل آمد که با بالا بردن شاخص های سرزندگی اجتماعی و فرهنگی و الگوهای طراحی میتوان احساس تعلق ساکنین را افزایش داد لذا پیشنهاد می شود با ایجاد فضاهای جمعی مناسب و برقراری جشن های سنتی و مشارکت ساکنین در امور محله و اصلاح الگوهای طراحی در بالا بردن سرزندگی کوشید.

حس تعلق به مکان, سرزندگی محیطی, محلات شهر شیراز, محیط مسکونی