نجیب اله حکیمی - دکتری حقوق و استاد دانشگاه ادیان و مذاهب
عصمت اله حکیمی - کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی با گرایش بازرگانی بین الملل

رشد و گسترش گردشگری به عنوان یک پدیده مهم از اواخر قرن بیستم آغاز شد و به سرعت در قرن جدید ادامه یافت)لین و کاستن هولز، ۲۰۱۸ (. امروزه گردشگری جایگاه ویژه ای در اقتصاد کشورها دارد. این امر در بهبود ساختارهای اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه تاثیرگذار است )راش مارلو، - ۲۰۲۱ (. گردشگری در حال حاضر یکی ازضروری ترین و پویاترین فعالیت های جهان است. تعداد گردشگران داخلی و بین المللی و درآمد حاصل از گردشگری در سطحجهانی همچنان در حال افزایش است )دوایر، ۲۰۱۵ (. اما باید توجه داشت که اگر توسعه گردشگری با سیاستها و برنامههاییهمراه نباشد که محیطزیست را در نظر گرفته و پایداری را در اولویت قرار دهد، ممکن است تاثیر قابلتوجهی بر محیطزیستداشته باشد و در نهایت از جذابیت مقاصد گردشگری بکاهد. به عبارت دیگر، توسعه پایدار گردشگری مستلزم برنامه ریزی مناسبو حفاظت از منابع طبیعی است (mason,۲۰۲۰) . گردشگری در یک محیط جغرافیایی با عناصر طبیعی و اجتماعی فرهنگی رخ -می دهد .(Cavalheiro et al., ۲۰۲۰) تحقیق حاضر از حیث هدف کاربردی و به لحاظ روش، کمی و از نظر هدف پژوهشتوصیفی پس رویدادی است. گردآوری دادهها به شکل کتاب خانه ای و میدانی با استفاده از توزیع پرسشنامه به منظور گردآوری -دادهها و اطلاعات و نظر سنجی از خبرگان و جامعهای آماری و دادهها گردآوری شده است.

تاثیر، جذب گردشگران، توسعه شهر و روستا.