محمد رحمتی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد آبدانان، ایلام، ایران
زینب گرمسیری - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد آبدانان، ایلام، ایران
محمدتقی غلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد آبدانان، ایلام، ایران
اشکان محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد آبدانان، ایلام، ایران

اختلال چند شخصیتی یک اختلال روانی است که با داشتن دو یا بیشتر شخصیت متمایز و مجزا از یکدیگر همراه است . این اختلال معمولا ناشی از تجربه های ناخواسته و تروماتیک در طول دوران کودکی است . برخی از عوامل موثر در بروز این اختلال عبارتند از فشارهای روانی ، سوء استفاده جنسی یا فیزیکی ، نقص در پرورش و تربیت کودک، تجربه ترس و وحشت شدید و ناپذیر، و نیز پرخاشگری در خانواده. به طور کلی ، شناخت عوامل موثر در بروز اختلال چند شخصیتی و استفاده از روشهای درمانی مناسب ، می تواند به بهبود و کاهش علائم این اختلال کمک کند. برای درمان اختلال چند شخصیتی ، بهتر است از روشهای ترکیبی شامل مشاوره روانشناختی ، داروها و درمانهای رواندرمانی استفاده شود. درمان این اختلال نیازمند صبر و پیگیری بلندمدت است و نیاز به همکاری بیمار و تیم درمانی دارد. برنامه های توانبخشی برای بهبود هویت و افزایش هماهنگی بین شخصیت ها نیز می تواند موثر باشد. همانطور که ذکر شد، راههای درمان اختلال چند شخصیتی شامل مشاوره روانشناختی ، درمان دارویی ، درمان شناختی رفتاری (CBT) ، مداخله های خانواده و همچنین ترکیبی از این روشها می باشد. اهمیت دادن به خودآگاهی و توانایی های فرد نیز از جمله رویکردهای موثر در درمان این اختلال به شمار می روند.

اختلال چند شخصیتی ، شخصیت ، فشارهای روانی ، درمان، روانشناختی ، خودآگاهی .