کهزاد پناهی - کارشناسی، آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبان

هدف از پژوهش حاضر «بررسی اثربخشی اسفتاده از هوش مصنوعی در مدارس و تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان» می باشد. هوش مصنوعی با تحلیل و تجزیه عملکرد افراد و تطبیق برنامه درسی و محتوایی با نیاز ها و علایق آن ها، این امکان را برای هر فرد فراهم می کند که فرایند یادگیری منحصربه فرد خود را داشته باشد. سیستم های آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند در حین آموزش، بازخورد و راهنمایی ها مخصوص هر فرد را در اختیار دانش آموزان و دانشجویان قرار داده و با بررسی دقیق عملکرد یادگیرندگان، راهنمایی هایی را در جهت بهبود فرایند یادگیری هر شخص به او ارائه دهند. روش پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و شیوه گردآوری و تحلیل داده ها از نوع اسنادی و کتابخانه ای می باشد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که به طور کلی هوش مصنوعی می تواند در کنار تمام مزایایی که دارد از خطرات زیادی نیز برخوردار باشد. از جمله مهم ترین خطرات هوش مصنوعی می توان به مواردی مانند بروز خطا های علمی و پژوهشی، امکان بروز تقلب علمی، عدم بهبود فرایند آموزش، تشدید نابرابری آموزشی و … اشاره کرد که همگی جز نگرانی های اصلی پیشروهای این تکنولوژی به شمار می آیند. البته نباید فراموش کرد که در بسیاری از موارد راهکارهایی برای مقابله با این خطرات نیز اتخاذ شده است.

هوش مصنوعی، مدارس، تکنولوژی، آموزش، دانش آموزان