محمدرضا موید خسرویه - دانشجوی رشته زبان و ادبیات فارسی پردیس شهید بهشتی مشهد. مشهد. ایران.

وزن عروضی و اختیارات شاعری دو مفهوم کلیدی در شعر عربی و ادبیات فارسی به صورت ویژه در دوره علوم و فنون دوازدهم بوده است . وزن عروضی به عنوان یکی از مباحث مهم تر شعر فارسی و عربی اصولی است که ساختار شعر را شکل می دهد و برتری زیبایی شناسی آن را تعیین می کند. در عین حال، اختیارات شاعری نیز به شاعران امکان می دهد که با استفاده از تنوع در وزنها، ریتم ها، قافیه ها و ساختارهای شعری منحصر به فردی خلق کنند. وزن عروضی در شعر، به ترتیب و توزیع سیلابها در بیت ها و مصرعات با هدف ایجاد یک الگوی صوتی خاص اشاره دارد. در وزن عروضی ، واحدهایی مانند سیلاب، وزن، و ابیات به کار می رود. از آنجا که هر واحد به تنهایی می تواند با تنظیم درست آوردگاه حقیقت را روایت کند، شاعران به توانایی آزادی در انتخاب و استفاده از این واحدها برای ایجاد آثار بی نظیر دست پیدا می کنند. اختیارات شاعری نیز به شاعر امکان می دهد که خلاقیت خود را در ساختار وزنی ، قافیه ، ریتم و محتوای شعر به نمایش بگذارد. شاعر با انتخاب و استفاده از اختیارات موجود درزمینه وزن عروضی و دیگر اجزای شعری ، می تواند اثری کاملا منحصر به فرد و پر از احساس و عمق ایجاد کند. در کل ، وزن ۱ عروضی و اختیارات شاعری دو عنصر مرتبط و جدایی ناپذیر در شعر عربی و ادبیات فارسی هستند که شاعران با بهرهگیری از آنها توانایی ایجاد آثار هنری ماندگار و اثرگذار را پیدا می کنند. این موضوعات از اهمیت بالایی در دوره علوم و فنون دوازدهم برخوردار بودهاند و تاثیر فراوانی بر توسعه شعر و ادبیات ایرانی و عربی داشته اند.

ادبیات، اختیارات، علوم و فنون، وزن عروضی