نسرین موسوی - دانش آموخته ی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه مازندران بابلسر
سمیه توکلی - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد جامعه شناسی ، دانشگاه مازندران
فاطمه کیانی - دانش آموخته ی کارشناسی الهیات علوم قرآنی، دانشگاه پیام نور آمل

یکی از مهمترین چالشهای پیش روی آموزش، توسعه سلامت دانش آموزان و ایجاد حس دلبستگی به فضای آموزشی در آنهاست که منتج به افزایش کیفیت آموزش و تربیت خواهد شد. معماری به عنوان ظرف رفتار آدمی تاثیر به سزایی در این امر دارد. بر اساس مطالعات سلامت روان و علوم روانشناسی محیط، دانش آموزان در برخورد با برخی فضاهای آموزشی سریعا احساس نزدیکی عاطفی دارند؛ و در برخی دیگر احساس غربت می کنند.دلبستگی مکانی ، به پیوند عاطفی بین فرد و محیط اطلاق میشود. این مفهوم تجارب زندگی افراد را به میزان قابل توجهی تحت تاثیر قرار می دهد. فردی که به محیطش دلبسته است، احساسات مثبتی، نظیر: شادی و رضایت نسبت به محیط و مردمش دارد. بروز چنین احساساتی نه تنها منجر به سلامت روان بلکه افزایش سازگاری آن ها می شود. یکی از نظریه هایی که درباره روابط عاطفی بین انسان و محیط نقش تبیین کننده دارد، نظریه دلبستگی است. دلبستگی به محیط، عاملی تعیین کننده و اثرگذار در سازگاری و سلامت روان است. با توجه به اثرگذاری دلبستگی به مکان بر جنبه های مختلف رفتار انسان و اهمیت و ضرورت سلامت روان و سازگاری اجتماعی به خصوص در نوجوانان، به طورکلی دلبستگی مکانی، اجتماعی و دلبستگی کلی دختران در سطح خانه بیش تر از پسران است. به علاوه نوجوانان در وضعیت اقتصادی- اجتماعی پایین از دلبستگی محیطی بیشتری برخوردار هستند.سلامت روان دانش آموزان در مدارس از مهمترین عواملی است؛ که میتواند به طور مستقیم در کیفیت آموزش موثر باشد. در میان عوامل موثر در سلامت روان دانش آموزان ایجاد فضای معماری مناسب از جمله موارد بااهمیت و مغفول میباشد.

سلامت روان .دلبستگی به مکان . دانش اموزان