پریسا غنی لو - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان پردیس الزهرا (س) استان زنجان
مرتضی گرزی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی استان زنجان
سمیرا دهقان زاده - کارشناسی علوم تربیتی گرایش آموزش ابتدایی،دانشگاه فرهنگیان ( فاطمه الزهرا )
زهرا عطائی - کارشناسی گرایش:الهیات ومعارف اسلامی(فلسفه وحکمت)، دانشگا ایلام

درهر سازمان منابع انسانی مهمترین سرمایه آن به شمار می آیند. آموزش و پرورش از جمله مهمترین نهادها درکشور محسوب می گردد که ازطریق تربیت نیروی انسانی، نقش خود را درتکامل انسان ها و جوامع ایفا می کند. مدارس به عنوان خرده سیستم های جامعه نمی توانند بقایی پایدار داشته باشند، مگر اینکه بتوانند خود را با تغییرات محیطی منطبق و همگام سازند. مدارس موفق حتی باید پا را از این هم فراتر گذاشته و خود منشا تغییرات باشند. درحقیقت آن ها برای بقا و رشد خود نیاز به جهت گیری های مثبت مدیریتی درزمینه های مختلف مانند روش، برنامه و پرسنل دارند که از طریق تغییر، تحول و نوآوری در مدارس تحقق می یابد. متاسفانه امروزه دربسیاری از سازمان ها شاهد هستیم که بسیاری ازکارمندان با وجودی که درمورد بسیاری از مسائلی که در سازمان رخ می دهد نگران هستند، ولی نظرات و عقایدشان را ابراز نمی کنند. دراین سازمان ها فضایی حاکم شده که غالبا موجب می شود،کارکنان احساس کنند نظراتشان ازطرف مدیر تحویل گرفته نمی شود. این امر موجب می شود تا آنها مهر سکوت بر دهان خود زده و از بیان نظرات خود امتناع کنند که خود منجر به شکل گیری پدیده سکوت سازمانی می گردد. سکوت سازمانی توسط بسیاری از ویژگی های سازمانی تحت تاثیر قرار می گیرد.

سازمان، سکوت سازمانی، آموزش و پرورش، کارکنان.، معلمان، اثرات و نتایج