محمد محمدی - کارشناسی ارشد، ادبیات فارسی، کردستان، بانه
شیما حسین پناهی - کارشناسی، روانشناسی، تهران، منطقه ۱۹
فاطمه شهابی - کارشناسی، مدیریت بازرگانی،سیستان و بلوچستان، سراوان
اسماء فارقی - کارشناسی ارشد، روانشناسی تربیتی، سیستان و بلوچستان،میرجاوه

آنچه که در نقشه کلان برنامه درسی و چارچوب نظام برنامه ریزی درسی کشور مشهود است برنامه های درسی و تربیتی آموزش و پرورش کشور در راستای فرهنگ و تمدن اسلامی- ایرانی، با تکیه بر میراث ماندگار رسول الله(ص)، قرآن کریم و عترت(ع)، تحقق جامعه عدل مهدوی (عج) و چشم انداز نظام تعلیم وتربیت رسمی عمومی در افق ۱۴۰۴با بهره گیری از الگویی پیشرفته و بومی زمینه تربیت نسلی موحد، مومن و معتقد به معاد و آشنا و متعهد به مسئولیت ها و وظایف در برابر خدا، خود، دیگران و طبیعت، حقیقت جو و خرد مند، دانش پژوه و علاقمند به علم و آگاهی، عدالت خواه و صلح جو، ظلم ستیز، جهادگر، شجاع و ایثارگر و وطن دوست، مهر ورز، جمع گرا و جهانی اندیش، ولایت مدار و منتظر و تلاش گر در جهت تحقق حکومت عدل جهانی، با اراده و امیدوار، خود باور و دارای عزت نفس، امانتدار، دانا و توانا، پاکدامن و با حیا، انتخابگر و آزاد منش، متخلق به اخلاق اسلامی، خلاق و کار آفرین. مقتصد و ماهر، سالم و با نشاط، قانون مدار و نظم پذیر، وفاداربه ارزش های اسلامی ، ملی وانقلابی و آماده ورود به زندگی شایسته فردی، خانوادگی و اجتماعی بر اساس نظام معیار اسلامی را فراهم می سازد. همچنین نظام آموزش و پرورش در درون خود با چالشهای مهمی در فرایند تربیت دانش آموزان مواجه است که سبب می گردد کارآیی آن به شدت تحت تاثیر قرار گیرد. این چالشها مانع مهمی بر سر راه تحقق اهداف تربیتی در مدارس به شمار می روند. مولفه تربیت، همزاد با انعطاف، عدم اجبار و تحمیل است، اما آموزش رسمی، سازمان یافته و دارای قالبی از پیش تعیین شده و غیر منعطف است. دین اسلام در جهت هدایت و تربیت بشر به او امکان و اجازه انتخاب داده است لذا مقوله تربیت در اسلام با جبر و اجبار و تحکم سازگاری ندارد و اگر نظام آموزش و پرورش با ابزارهای کنترلی که در اختیار دارد، بتواند به طور موقت قالبهای تربیتی خود را تحمیل کند، این شکل گیری پایدار نخواهد ماند. در این پژوهش به بیان دیدگاه معلمان نسبت به پرورش معنوی و دینی دانش آموزان پرداخته می شود.

تربیت دینی، دانش آموزان، مدرسه ، معلمان، والدین، مدرسه