نقش تصویرسازی در میزان یادگیری بزرگسالان (بیسواد، کمسواد)

قدیمی ترین آثار تصویری انسان که متعلق به ۱۰ تا ۱۵ هزار سال پیش هستند طرز زندگی انسان غارنشین را نشان میدهند. انسان این آثار را برای تامین نیازهای حیاتی خود و برقراری ارتباط بیکلام با همنوعانش با ساده ترین مواد و ابزاری که در اختیار داشته است، به شیوه ای کاملا واقعگرایانه نقاشی کرده است. با آغاز دوره نویسندگی و تغییر شیوه زندگی انسان از شکارگری به برزگری، تحولات عمیقی در طرز فکر و دیدگاه او نسبت به خود و دنیای پیرامونش به وجود آمد بنابراین هدف و انگیزه تصویرگری نیز دگرگون شد. تصویرها در اثر تکرار ساده تر شدند و نشان دادن جزئیات در آن ها به حداقل رسید و با توجه به این که مفهوم آن ها کاملا شناخته شده و بدیهی می نمود، به اشکالی نمادین و انتزاعی نزدیک شدند به طوری که برخی از اقوام برای رسم تصویرهای جادویی خود از ساده ترین و زمخت ترین طرح و نقش استفاده کردند مثلا برای نشان دادن هیکل آدمی، فقط دو قطعه چوب متقاطع به کار برده شد. شاید بتوان چنین تعبیر کرد که نقاشی های درون غار عصر ماگدالنی، نتیجه نهایی تکامل تدریجی بوده اند.

Keywords:

تصویرسازی , بزرگسالان , کم سواد , یادگیری.