فاطمه سیدی - دکتری فرهنگ و زبانهای باستانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

بغ نسک یکی از نسک ­های اوستای دوره ساسانی است که هر چند متن اوستایی آن باقی نمانده است اما خلاصه­ای از مطالب آن، آن گونه که مولف یا مولفان دینکرد دریافته­ اند در دینکرد نهم آمده است. این متن که شامل بیست و دو فرگرد است ترجمه لفظ به لفظ متن اوستایی، همانند آنچه  در «زند» آمده است، نیست بلکه چکیده برخی از عبارت­های متن اوستایی را با شرح و تفصیل بیشتر و توجیه معنایی عرضه می­کند و از آن جهت که نویسنده کتاب، موبدی آشنا به آموزش­های دین بوده است، دارای ارزش فراوانی است. در گفتاری که در پیش رو است کوشش شده است تا مطالب فرگرد هفتم بغ نسک با اشاره ­های گاهانی یسن سی و یکم از یک سو و متن زند آن از سوی دیگر برابر هم قرار داده شود تا ارتباط سه متن با یکدیگر روشن گردد و احتمالا تفاوت دریافت­ها نیز مشخص شود.

دینکرد نهم, بغ نسک, گاهان و زند