آناهیتا پرتوی - زبان شناسی، دانشگاه آزاد واحد قائم شهر ، مازندران، ایران

از زبان سغدی که از مهم­ترین زبان­های ایرانی میانه شرقی و زبان میانگان جاده ابریشم در سده­ های ششم تا دهم میلادی (چهارم قمری) است آثار بسیاری به سه خط سغدی، مانوی و سریانی برجای مانده است. این متون در طول سده بیستم میلادی، به همت ایران­شناسان اروپایی، به تدریج منتشر شد و در دسترس پژوهشگران قرارگرفت. در میان متن­ های منتشر شده سغدی، تعدادی قصه مشاهده می ­شود. در این پژوهش سعی بر آن است تا بر اساس طبقه ­بندی مارزلف، این قصه ­ها به شرح زیر بررسی شود: ۱- طبقه­ بندی قصه­ ها بر اساس موضوع آنها؛ ۲- یافتن قصه­ های مشابه در منابع گوناگون؛ ۳- دسته­ بندی گونه یا تیپ قابل سنجش قصه ­های گروه غیردینی.

زبان سغدی, انواع قصه, طبقه بندی قصه ها, قصه دینی, قصه غیردینی