امید شیوا

در این مقاله و گفتار برآنیم تا از دیدگاه فردوسی و کتاب شاهنامه جایگاه خراسان بزرگ را بیابیم و آن را در تطابقی تاریخی با مرزهای کنونی در ایران و ماورای ایران به بحث گذاریم. در این مرزو بوم که آن را خراسان نامیده اند نژادها و گونه هایی بودند که گاه از خون و تبار آریایی و گاه از اختلاط با نژادهای گوناگون هم جوار رشد کرده اند و در تلفیقی از این دو، آداب، رسوم، فرهنگ و تاریخ اسطوره ای ایران زمین پدیدار گشته است.