نقش کانون های فرهنگی و تربیتی در کاهش آسیب های حاشیه نشینی بر روی دانش آموزان: مورد منطقه تبادکان مشهد

پژوهش حاضر به موضوع فعالیت های کانون های فرهنگی تربیتی و نقش آن بر کاهش ناهنجاری های دانش آموزان منطقه تبادکان (که یکی از بزرگترین مناطق حاشیه شهر مشهد می باشد) از نظر معلمان پرورشی می پردازد. جامعه پژوهشی کلیه معلمان پرورشی منطقه تبادکان مشهد می باشد که تعداد آنها در سال ۱۳۹۰، ۱۹۳ نفر می باشد که به صورت سرشماری (تمام جامعه آماری) مورد مطالعه قرار گرفتند. در این پژوهش از یک پرسشنامه نگرش سنج (لیکرت) محقق ساخته چهار درجه ای با ۵۶ عبارت استفاده شده است. پرسشنامه مذکور از  اعتبار و روایی بالایی برخوردار است. (۹۸/۰= ضریب آلفای کرونباخ). تحقیق حاضر از نوع تحقیقات بنیادی می باشد که با روش تحقیق توصیفی- پیمایشی به اجرا درآمده است. نتایج نشان می دهد که طبق نظر معلمان پرورشی منطقه تبادکان مشهد، فعالیت های کانون های فرهنگی و تربیتی با ۹۵ درصد اطمینان منجر به کاهش انواع ناهنجاری های دانش آموزان می گردد. در این پژوهش تمام گزاره های تحقیق (اهداف سوالات و فرضیات تحقیق) به صورت معنی داری مورد تائید قرار گرفت.