علی سلیمی - استاد گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
معصومه مهدوی - دانش آموخته د کترای زبان و ادبیات عربی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران

مهدی اخوان ثالث شاعر ایرانی و خلیل حاوی شاعر لبنانی، از شاعران ژرف اندیش و نوگرا در دو ادب فارسی و عربی هستند. پژوهش حاضر با روش تحلیل محتوا و مقایسه، دو سروده «کتیبه» ازاخوان و «البحار و الدرویش» اثر حاوی را بازخوانی نموده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش، گویای آن است که هرچند دو شاعر ارتباطی با یکدیگر نداشته اند، اما هر دو سروده، روایتی از نگاهی یاس آلود به فرجام ناکامی در تلاش های سیاسی، اجتماعی و حقیقت جویی و عدالت طلبی نسلی بحران زده است. نزدیکی فرهنگ ایران و جهان عرب از یک سوی و تجربه زیسته همگون دو شاعر از شکست های سیاسی آن سالیان از سوی دیگر، درون مایه و ساختار شعر این دو را بسیار به هم نزدیک نموده است. در این دو سروده، از دو زاویه متفاوت، یاس به عنصری کانونی در شعر تبدیل شده، نمایی کدر و غبارآلود از جامعه ای بحرانی را بازتولید می نمایدبه گونه ای که می توان گفت یاس فلسفی- اجتماعی در شعر این دو، از یک حالت عادی و گذرا که به طور معمول در شعر بیشتر شاعران مشاهده می شود، فراتر رفته، رنگ و لعاب یک عادت زبانی به خود گرفته و درخدمت بیان یک جهان بینی ویژه قرار گرفته است.واژه های کلیدی: شعر معاصر، اخوان ثالث، خلیل حاوی، کتیبه، البحار و الدرویش

شعر معاصر, اخوان ثالث, خلیل حاوی, کتیبه, البحار و الدرویش