سارا اسکندری - لیسانس روانشناسی بالینی ،دانشگاه پیام نور فیروزآباد، فرهنگی آموزش و پرورش
راحله روستا - لیسانس روانشناسی محض،دانشگاه آزاد فیروزآباد، فرهنگی آموزش و پرورش
فرخ رستی - لیسانس آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد فیروزآباد، فرهنگی آموزش و پرورش
سمیه رجبی - فوق لیسانس مشاوره ، دانشگاه امام علی (ع) مرودشت، فرهنگی آموزش و پرورش

پژوهش حاضر با هدف بررسی شیوع اختلال نارساخوانی و خواندن در دانش آموزان ابتدایی و ارائه راهکارهایی در جهت بهبود این اختلال نگارش گردید، روش پژوهش به صورت کتابخانه ای و با بهره گیری از یافته های سایر پژوهشگران در حیطه موضوع اختلال خواندن انجام گرفت، اختلال خواندن اصطلاحی است که به دامنه وسیعی از نارسایی های خواندن در گستره زندگی اشاره دارد، ۸۰ درصد اختلالات یادگیری به اختلال خواندن مربوط است. این اختلال در سنین دبستان نسبتا شایع است و غالبا با اختلال در نوشتن، اختلال در ریاضیات یا یکی از اختلال های ارتباطی همراه است. خصوصیت عمده خواندن، عملکرد آشکارا ضعیف در مهارت های خواندن است که پایین تر از ظرفیت هوش فرد می باشد. برخی از کودکان، به رغم دریافت آموزش کافی، داشتن بهره هوش بهنجار، فقدان مشکلات شدید عاطفی - هیجانی و فقدان مشکلات بینایی و شنوایی قادر به یادگیری خواندن حروف و کلمه ها از طریق آموزش های رایج در مدارس عادی نیستند. این کودکان به هنگام خواندن یک متن یا یک ردیف لغت، خطاهای مختلفی را مرتکب می شوند. در نتیجه اختلال در خواندن ، انگیزه دانش آموزان برای یادگیری کاهش می یابد و همچنین مشکلات زیادی را برای سامانه آموزشی ایجاد می نماید. بهترین اقدام برای دانش آموزان مبتلا به اختلال خواندن، شناسایی سریع آنها و آغاز به هنگام اقدامات درمانی و آموزشی می باشد، از جمله اقداماتی که میتوان در جهت بهبود این اختلال به کار برد، آموزش دقت بر توانایی و بهبود خواندن دانش آموزان نارساخوان دارای ناتوانی و همچنین موسیقی درمانی موجب بهبود عملکرد خواندن و نوشتن دانش آموزان با اختلال یادگیری می شود.

مداخلات آموزشی،اختلالات یادگیری، مشکلات خواندن،تشخیص نارساخوانی