فرهنگ محمودی - مدرس تاریخ دانشگاه پیام نور

خدایان متفاوتی در بین النهرین وجود داشت که هرکدام به نوعی خدای چیزی به شمار می آمدند. در مورد خدایان سومری باید چنین بیان داشت که تمامی خدایان سومری از مقام خود به نفع مردود استعفا دادند، یا بهتر است بگوییم که مردوک سمبل همه خدایان قبل از خود بوده است و باید او را رب واحد تلقی کرد. آشوریان خدای آشور را بزرگترین خدای خود می دانستند، اما با این حال آنان نیز همچون بابلی ها خدایان و اساطیر مردم سومر و اکد را مورد توجه داشته بودند، لذا خدای انلیل، خدای سین و دیگر خدایان را نیز مورد احترام قرار می دادند و با دعا و نیایش و آیین خاص در معبد هرشهر به پرستش خدایان می پرداختند. آشوریان قساوت و بی رحمی بر علیه دشمن را برای رضا و خشنودی خدایان خود انجام می دادند، اما در مورد اکدیان باید گفت که اصالتا مردمی سامی نژاد بودند و آنچنان تحت تاثیر خدایان و اعتقادات سومر بودند که نمی توان هرگز برای آنان خدایان و اساطیر دیگری فرض کرد، لذا به همین خاطر آنان نیز عقایدی همچنین سومر و سومریان داشته بودند. آنچه مسلم، مبرهن و بدیعی به نظر می رسد این است که سرزمین بین النهرین پیشتاز در فرهنگ و تمدن بشر بوده است و بر همین اساس اعتقادات و ایدئولوژی آنان نیز به همین صورت گسترش فوق العاده ای داشته بود و به دنبال آن می بینیم که تمامی ادیان بعد نیز به گونه ای تحت تاثیر اعتقادات مردم بین النهرین بودند و به عنوان نمونه می توان اعتقاد به وقوع طوفان، سرشته شدن انسان از گل و دمیدن روح خدایی در بین مردم دیگر نام برد که از اعتقادات سومریان و بابلی ها بوده است.

بین النهرین، خدایان، بابل، سومر، آشور