Fariba Mahmoudi - دانشجوی ارشد، فیزیولوژی جانوری،گروه زیست شناسی،دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
سهیلا عالی پور - دانشیار، گروه زیست شناسی،دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
آرش عبدالملکی - دانشیار، گروه بیوانفورماتیک، دانشکده فناوری های نوین، دانشگاه محقق اردبیلی، نمین، ایران
خدیجه حقیقت - دانشجوی دکتری، فیزیولوژی جانوری،گروه زیست شناسی،دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

مقدمه: بهبود آسیب اعصاب محیطی یکی از چالش های مهم از نظر کلینیکی می باشد. استفاده از روش های نوین مثل نانو داروها و ترکیبات طبیعی به دلیل اثرات موثر و عوارض جانبی کمتر می تواند گزینه مناسبی باشد. در این مطالعه اثرات سینرژیستی نانوذرات سریم اکسید و اوژنول در بازیابی عصب سیاتیک در مدل موش صحرایی بررسی شد. مواد و روش: بیست و هشت موش صحرایی نر به وزن ۳۰۰-۲۵۰ گرم به چهار گروه تقسیم شدند ((n=۷. به گروه کنترل و مدل سیاتیک سالین ( ml۰.۵) به صورت داخل صفاقی تزریق شد. همچنین دو گروه مدل سیاتیک به ترتیب ( mg/kg۵۰ اوژنول و mg/kg۲۰ نانوذرات سریم اکسید) یا ( mg/kg۱۰۰ اوژنول و mg/kg۲۰ نانوذرات سریم اکسید) را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. سپس تست-های رفتاری حسی و حرکتی انجام شدند. بافت عضله خارج شد. در نهایت تغییرات بافت وزن عضله بررسی شد. نتایج: تزریق داخل صفاقی اوژنول همراه با نانوذرات سریم اکسید باعث افزایش سرعت بازیابی عملکرد نورون های حسی و حرکتی نسبت به گروه مدل سیاتیک شد. همچنین در گروه دریافت کننده اوژنول و نانوذرات سریم اکسید میزان آتروفی عضلات کمتر بود. بهبود بافت عصبی در گروه با دوز بالا معنی دار بود. نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج حاصل که نشان داد اوژنول و نانوذرات سریم اکسید باعث سرعت بهبود بافت عصبی می شود. بنابرین از پتانسیل نوروپروتکتیو آنها می توان برای درمان بیماری های مربوط به آسیب اعصاب محیطی استفاده کرد.

ائوژنول, سیاتیک, نانوذرات سریم اکسید