علل افزایش سختی درروتورهای نیروگاهی و اصلاح آن به روش تمپرینگ

افزایش سختی موضعی در سطح روتورهای نیروگاهی که گاهی اوقات عملکرد روتور را دچار اختلال می کند ، می تواند منشاء زیادی داشته باشد . در این مقاله اصلاح محلهای تحت سایش ژورنال روتورهای نیروگاهی که بعلت ایجاد اختلال ناگهانی در سیستم روغن رسانی مابین شفت روتور – یاتاقان دچار افزایش سختی موضعی شده اند ،بروش عملیات حرارتی تمپرینگ مورد بررسی قرار گرفت . به همین منظور ، پس از انجام تست سختی سنجی ( غیرمخرب ) بر روی سطح ژورنال روتور مشخص گردید علت اصلی افزایش بیش ازحد سختی با دامنه پراکندگی فراوان ( 300 - 650 HV) عمدتا استحاله فازی مارتنزیتی بوده و بعضا عوارض ناشی از تنشهای مکانیکی در حوالی محلهای مزبور . بر این اساس سیکل عملیات حرارتی تمپرینگ تدوین و اجرا شد . مبنای طراحی سیکلهای حرارتی در روش عملیات حرارتی تمپرینگ در جهت تامین دو هدف استوار گردید (1: کاهش سختی محلهای آسیب دیده ژورنال روتوردر حد قابل قبول ) 230-(2 ( و 280HV عدم کاهش سختی یا کاهش معقول سختی محلهای سالم . بدین منظور پس از بررسیها ومحاسبات مربوط به فولاد روتور (AISI4340) ، سیکل عملیات حرارتی مزبور با انتخاب دمای 640 C و زمان 4hr بعنوان حداقل دما و زمان بهینه جهت تأمین دو هدف مزبور به مورد اجرا گذاشته شد . حذف نواحی ترد ( محلهای دارای حداکثر سختی (650-450HV) ،کاهش دامنه پراکندگی سختی در سطح ژورنال روتور از جمله نتایج این پروژه می باشد

Keywords:

سختی , روتورهای نیروگاهی , عملیات حرارتی تمپرینگ