الهام حسین زاده - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد قوچان
سونیا رضوی اشان - کارشناسی ارشد علوم تربیتی(مدیریت آموزشی)، دانشگاه آزاد اسلامی کرج
سیده نسرین اسماعیلی - کارشناسی ارشد شیمی دانشگاه پیام نور مشهد
الهام کریمی - معاون پرورشی، مشاوره و راهنمایی

تحقیقات نشان می دهد که دروغگویی کودک یا حداقل چیزی که ما آن را «ناراست گویی» یا غیر واقعی گویی می خوانیم؛ عوامل و ریشه های بهنجار روانشناختی دارد که در صورت اقدام نادرست و سخت گیری ها و تحمل دستودرات و قوانین خارج از تکلیف کودک، این رفتار عادی و گذرا ، به یک رفتار مرضی پایدار و نابهنجار تبدیل می شود و آن موقع است که ناواقع گویی در کودکان به دورغگویی برزگسالانه تبدیل می گردد و نوعی بزهکاری و اجتماع ستیزی را به دنبال خواهد داشت. اگر بپذیریم که عقل کودک به تردیج ساخته می شود و اگر قبول کنیم که فرآیندهای استدلال اخلاقی نیز مرحله به مرحله ظهور می یابد آنگاه می توانیم عادلانه مفهوم دروغ به کودکان را تعمیم دهیم. چه زیبا و حکیمانه فرمودند امام صادق(ع) که: کودک خردسال دروغ نمی گوید بلکه مطابق عقیده اش می باشد. از این جمله می توان مفهوم عمیق روانشناختی را اتخاذ نمود. وقتی کودکان دروغ می گویند، تقلب می کنند و یا ماجراهای تخیلی و غیرواقعی از خود می سازند و می بافند . پدران و مادران ناآشنا به دنیای ذهنی کودک دچار تشویش می شوند و احتمالا از این نگران می شوند که نکند از همین آغاز زندگی، فرزندشان نهال کجروی و ناراستی و ریاکاری را در خود ریشه دوانده و تا پایان عمر به این صفت ناپسند عدات کند.

دروغگویی، علل دروغگویی، دانش آموزان، اعتماد.