فلسفه تراژدی مدرن و درام نویسی پست مدرن
عنوان مقاله: فلسفه تراژدی مدرن و درام نویسی پست مدرن
شناسه ملی مقاله: JR_ASO-3-9_009
منتشر شده در در سال 1403
شناسه ملی مقاله: JR_ASO-3-9_009
منتشر شده در در سال 1403
مشخصات نویسندگان مقاله:
مسلم آئینی - کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس تهران
خلاصه مقاله:
مسلم آئینی - کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس تهران
شناخت تراژدی مدرن و درام پستمدرن و گذار زیباییشناسی آن نیازمند بررسی تاریخی و تبارشناسانه است. تحول، دگردیسی و استحاله تراژدی از یونان باستان تا جهان مدرن و پستمدرن ابتدا از اشیل، سوفوکل و اورپید آغاز میشود. بعد از آن این فرایند تاریخی را نزد کمدینویسان یونانی؛ یعنی آریستوفان و مناندر تا سنهکا، ترنس و پلوتوس در روم و در دوره انتقالی از اعصار قرون وسطی به ویلیام شکسپیر و درامنویسان رمانتیک و شخص لسینک باید دنبال کرد. جهان مدرن نیز با درامنویسانی مانند ایبسن و استریندبرگ پیوند دارد که زمینهساز تحولات نسلهای بعدی شدند و به طغیان گری در دنیای درام دست زدند. تحول تاریخی تراژدی و استحاله مفهومی آن به عنصر تراژیک در دوران مدرن و پستمدرن با نمایشنامهنویسان اروپا و آمریکا خود را نشان میدهد. تحلیل این دوران گذار و زیباییشناسی تراژدی بهعنوان یک پدیده فکری و فلسفی در تبیین ماهیت آن، بهخصوص در انواع مدرن تراژدی و درام پستمدرن حائز اهمیت است. این گذار مفهومی و محتوایی که در نمایشنامهها بازتاب یافت، منجر به پیدایش ادبیات نمایشی پستمدرن شد. در این برهه زمانی، تراژدیهای جدید با درامنویسانی چون اوژن یونسکو، برتولت برشت، ساموئل بکت، هاینر مولر و هارولد پینتر در اروپا، یوجین اونیل، آرتور میلر، تنسی ویلیامز، ادوارد البی، سم شپارد، دیوید ممت و آگوست ویلسون در آمریکا شناخته میشود. نمایشنامهنویسان اروپایی و آمریکایی سهم عمده ای در گسترش مرزهای ادبیاتنمایشی و فنون درامنویسی امروز جهان، تکوین و ثبات تراژدی مدرن و گذار به درام نویسی پستمدرن داشتند و در پیدایش فلسفهورزی و تفکر درامپردازی معاصر نقشی مهم و اساسی ایفا کردند.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/2031895/