فاطمه کاظمی اسفه - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان پردیس حضرت فاطمه زهرا اصفهان
سکینه یادگار - کارشناسی علوم تربیتی گرایش پیش دبستان و دبستان، دانشگاه پیام نور ابادان
محمد عطاپور آقبلاغ - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه تبریز
مریم رئیسی فیل آبادی - کارشناسی تکنولوژی آموزشی، دانشگاه جامع علمی کاربردی

نابرابری در آموزش، یکی دیگر از منابع نابرابری های اجتماعی و اقتصادی است. سطح آموزش و توزیع آن، تاثیر مهمی بر پیامدهای اجتماعی مانند مرگ کودک، میزان تولد، میزان تحصیلات کودکان و توزیع درآمد دارد. یکی از موضوعات مهم توسعه، تفاوت جنسیت در توزیع آموزش است. درکشورهای در حال توسعه، نابرابری زیاد در دسترسی به آموزش بین زن و مرد، تهدیدی جدی برای توسعه می باشد. آموزش زنان نه تنها یک حق اساسی بشر است، بلکه برای سرعت بخشیدن به توسعه انسانی و رشد اقتصادی نیز ضروری است. موانع عمیق فرهنگی، نهادی و سیاسی به عنوان عواملی برای ایجاد و تدوام اختلافات جنسیتی در دسترسی به آموزش عمل می کنند. بنابراین نابرابری آموزشی و عدالت آموزشی مفاهیمی هستند که همانند دو روی یک سکه واقعیتی به نام میزان دسترسی دانش آموزان و لازم التعلیمان طبقات، جنسیت، نژادها، فرهنگ ها و مناطق متفاوت را به تحصیل تعریف می کنند. به عبارت دیگر افزایش هر روی سکه موجب کاهش روی دیگر آن خواهد شد. با این وصف چنانچه جامعهای بخواهد در جهت بسط عدالت آموزشی حرکت کند ناگزیر است نابرابری فرصت های آموزشی را کاهش دهد. این ضرورت به عنوان یک حرکت اصلاحی همواره مورد توجه صاحب نظران و دست اندرکاران آموزشی کشورهای گوناگون بوده است چرا که نابرابری های آموزشی از یک سو می تواند موجب ایجاد زیان های درون سیستمی مانند افزایش افت تحصیلی شود و از سوی دیگر نظام اجتماعی را دچار بحران کند.

آموزش و پرورش، برابری آموزشی، عدالت اجتماعی، دانش آموزان