سیده فاطمه مرتضی زاده - پژوهشگر معماری، موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری ،مشهد ، ایران

بوم گردی به عنوان زیرشاخه ای از گردشگری، در توسعه پایدار جوامع محلی نقشی کلیدی ایفا می کند. تعاملات اجتماعی بین گردشگران و میزبانان، رکن اصلی این نوع گردشگری است و مزایای متعددی برای هر دو طرف دارد. اقامتگاه های بوم گردی می توانند با طراحی مناسب فضاها، برگزاری رویدادهای مشترک، تشویق به استفاده از محصولات و خدمات محلی، ایجاد حس تعلق به مکان و آموزش میزبانان، زمینه ساز افزایش این تعاملات شوند. این مطالعه با بررسی ادبیات موجود، به دنبال بررسی رویکردهای افزایش تعاملات اجتماعی در اقامتگاه های بوم گردی پرداخته و روش این پژوهش از نوع مروری و کتابخانه ای است و گردآوری اطلاعات از طریق منابع مختلفی مانند مقالات علمی، کتب، گزارش های سازمان ها و وب سایت های مرتبط انجام شده است.از این رو مطالعات نشان داده اند که تعاملات اجتماعی در بوم گردی، فواید متعددی برای گردشگران و میزبانان به همراه دارد، که موجب کسب تجربه ای غنی تر، شناخت عمیق تر فرهنگ بومی، ایجاد حس تعلق به مکان و افزایش رضایت از سفر ونیز رونق اقتصادی، تقویت حس غرور و تعلق به مکان، تبادل فرهنگی و حفظ و احیای فرهنگ بومی.، مشخص شده که اقامتگاه های بوم گردی می توانند با اعمال راهکارهایی مانند طراحی مناسب فضاها، برگزاری رویدادهای مشترک، تشویق به استفاده از محصولات و خدمات محلی، ایجاد حس تعلق به مکان و آموزش میزبانان، زمینه ساز افزایش تعاملات اجتماعی شوند.

بوم گردی، تعاملات اجتماعی، اقامتگاه بوم گردی، تعامل در فضا