حمیدرضا رخشانی نسب - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان
سهیلا عنانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
مجتبی سلیمانی دامنه - دانشجوی دکترای برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان. ایران

در این راستا پژوهش حاضر به تحلیل کیفی مکان گزینی کاربری های ورزشی شهر زاهدان با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چند شاخصه می پردازد. روش این تحقیق توصیفی- اسنادی و تحلیل محتوا بوده و اطلاعات مدنظر به صورت میدانی و کتابخانه ای جمع-آوری شده است. داده ها و اطلاعات پژوهش با استفاده از ماتریس های ارزیابی پنچ گانه (مجاورت، دسترسی، ایمنی، توپوگرافی و آسایس) و همچنین مدل وزن دهی Swara و رتبه بندی Mabac استفاده شده است. نتایج ماتریس های ارزیابی پنچ گانه (دسترسی، مجاورت، ایمنی، توپوگرافی و آسایش ) حاکی از آن می باشد که سالن های ورزشی از نظر ایمنی و مجاورت در حالت مناسبی قرار ندارند. که می توان به عدم وجود پیاده روهای امن برای افراد سالخورده و معلول، عدم وجود مراکز پلیس، عدم پیاده روهای امن و بی خطر، عدم ایمنی جاده ها و مناطق و عدم دسترسی به پارک ها و فضای سبز و همچنین مراکز مذهبی اشاره کرد. نتایج حاصل از مدل تصمیم گیری ماباک نشان می دهد که مجموعه ورزشی امام علی با مقدار ۶۰۰/۳۳- در رتبه اول، مجموعه ورزشی کوثر با ۶۰۸/۳۳- در رتبه دوم، سالن ورزشی معین با ۶۴۱/۳۳- در رتبه سوم، سالن ورزشی شهید کارگران با ۶۴۲/۳۳- در رتبه چهارم و مجموعه ورزشی شهید بهشتی با ۱۷۶۵۵/۳۳- در رتبم پنجم قرار گرفته اند از طرفی دیگر سالن شیرآباد با ۳۶۵/۳۴- در رتبه بیستم و سالن کریم اباد با ۴۲۸/۳۴- در رتبه آخر قرار گرفته است. بنابراین با توجه به شاخص های ایمنی، مجاورت، دسترسی، آسایش بایستی به سالن های کریم اباد و شیراباد که در محدوده حاشیه نشین شهر هستند توجه ویژه ای شود.

مکان گزینی, ارزیابی کیفی, کاربری ورزشی, مدل های تصمیم گیری, شهر زاهدان