زهرا فراست - دانشجوی کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

معماری بومی در گذشته شامل خانه ها و فضاهای متعلق به شهر بوده است و بطور سنتی با مفاهیم زیست محیطی مرتبط و منابع موجود و دانش بومی بنا می گردیده است. حاصل این نوع معماری بیشتر نمایانگر تعامل انسان و طبیعت می باشد. این معماری در عین سادگی دارای پیچیدگی هایی می باشد و حاصل خرد جمعی است. هدف این مقاله ارزیابی معماری بومی روستای جشوقان بوده که در معرض نابودی-بدلیل مهاجرت ها و مشکلات معیشتی مردم و همینطور مدرنیته- است، می باشد و امیدوار است در راستای جلوگیری بیش از پیش نابودی بافت روستای جشوقان قدمی بردارد. در گام اول این پژوهش با روش کتابخانه ای شاخص های نهایی پژوهش را استخراج نموده و در گام دوم از طریق مطالعات میدانی این شاخص ها با روش تحقیق توصیفی بر روستای جشوقان مورد بررسی قرار گرفت. از بعد کاربردی این تحقیق از نوع کاربردی بوده و از بعد ماهیت پژوهش از نوع پیمایشی می باشد و شاخصه ها بصورت میدانی بر روی روستا بررسی گردیدند. یافته ها و نتایج تحقیق بیانگر این موضوع هستند که برای جلوگیری از روند روزافزون نابودی بافت روستا و افزایش کیفیت زندگی مردم روستا و همینطور حفظ آثار تاریخی روستا، باید در روش آبیاری کشاورزی روستا تجدید نظر گردد و معیشت مردم به سمت صنعت و یا خدمات-که ظرفیت و زمینه های وجود دارد- و سرمایه گذاری بر گردشگری هدایت گردد.

معماری بومی، معماری روستایی، روستای جشوقان