فرشاد طهماسبی زاده - دانشجوی دکتری شهرسازی، گروه شهرسازی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
شیرین طغیانی - استادیار گروه شهرسازی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
محمود محمدی - دانشیار دانشکده هنر، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.

تنهایی نوعی احساس رنج و درد است که بر اثر اختلال در روابط فرد با دیگران پدید می آید و یکی از مهمترین چالش های قرن ۲۱ است که تاثیر زیادی بر سلامت روان و کیفیت زندگی افراد می گذارد. در عصر مدرن با وجود پیشرفت فناوری و افزایش ارتباطات مجازی، بسیاری از افراد احساس تنهایی و انزوا می کنند. این احساس می تواند منجر به افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات روانی و جسمانی شود. شهرهای با اقلیم بیابانی با توجه به ویژگی های کالبد، محیط انسان ساخت، فرهنگ و یکنواختی منظر و طبیعت می توانند منجر به احساس تنهایی شوند. هدف از این پژوهش تحلیل عوامل ایجاد کننده احساس تنهایی در شهر اصفهان است. در تجزیه و تحلیل از آزمون فریدمن و آزمون تحلیل خوشه ای استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که عوامل ایجادکننده احساس تنهایی در شهرها را می توان در پنج مقوله اصلی شامل محرومیت اجتماعی از جمله کمبود فرصت های تعاملی و انزوا، فقدان انسجام و گسست پیوندهای اجتماعی ناشی از عدم حس تعلق و اعتماد، فشارهای روانی-روحی منجر به افسردگی، اضطراب و استرس ناشی از زندگی شهری مدرن، کمبود فضاهای شهری پرنشاط، هویتمند و فاقد امکان خودشکوفایی برای ساکنان، و چالش های ناشی از مدرنیته و تغییرات اجتماعی-فرهنگی ناشی از مهاجرپذیری و تنش میان هویت سنتی و مدرن، دسته بندی نمود. لذا لازم است تا برای کاهش احساس تنهایی در محیط های شهری، رویکردهای جامع و چندبعدی که هم جنبه های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و هم ابعاد محیطی، کالبدی و طراحی شهری را در بر می گیرد، باید مورد توجه قرار گیرد.

تنهایی، احساس تنهایی، شهر، اصفهان.