بهزاد سعیدی - دانشجوی دکتری شهرسازی،مرکز تحقیقات افق های نوین درمعماری وشهرسازی،واحدنجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی،نجف آباد،ایران
فرشته احمدی - استادیارگروه شهرسازی، مرکزتحقیقات افق های نوین درمعماری شهرسازی، واحدنجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی، نجفآباد، ایران
احمد خادم الحسینی - دانشیارگروه جغرافیا، واحدنجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی، نجف آباد، ایران
شیرین طغیانی - استادیارگروه شهرسازی، مرکزتحقیقات افق های نوین درمعماری شهرسازی، واحدنجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی، نجفآباد، ایران

مدل تاب آوری یک پارادایم تثبیت شده از برنامه ریزی شهری است که واکنش ها را در برابر شوک ها و تنش های مرتبط با آب، مانند سیل، خشکسالی هدایت می کند هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش حکمروایی خوب شهری در تحقق تاب آوری اجتماعی (شهر اصفهان) میباشد روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی میباشد در این پژوهش، با استفاده از منابع کتابخانه ای و پیمایش میدانی به جمع آوری اطلاعات و داده ها پرداخته شده است. با توجه به یافته های پژوهش حاضر ، به دلیل مطالعات مفهوم تاب آوری اجتماعی در عمل، تقاضای فزاینده ای برای ابزارهای نوآورانه ای وجود دارد که می تواند به برنامه ریزان شهری کمک نماید تا بتوانندتصمیمات و سرمایه گذاری های بهتری برای سیستم اجتماعی شهری تاب آور اتخاذنمایند بنابراین توجه به تاب آورسازی شهرها و به ویژه تاب آوری اجتماعی و نگاهی به حکمروایی خوب شهری توجه به این مساله را بیش ازپیش ضرروری می نماید برای برنامه ریزی و مدیریت شهری هدفمند تدوین راهبردهای انعطاف پذیر برای حل مسائل شهری راهگشا می باشد.

حکمروایی ، حکمروایی خوب شهری ، تاب آوری اجتماعی، شهر اصفهان