مهدی شعبانیان - گروه معماری ، واحد همدان ، دانشگاه آزاد اسلامی ، همدان ، ایران
طاهره عارضی پیکر - گروه معماری ، واحد همدان ، دانشگاه آزاد اسلامی ، همدان ، ایران

در معماری مدرن علاوه بر نیازهای اولیه و در نظر گرفتن زیبایی فضا و نمای ساختمان, توجه به طرح هایی برای جلوگیری از اتلاف انرژی عاملی مهم و تعیین کننده به شمار می رود. یکی از روش های جامع جهت پوشش تمامی فاکتورهای مذکور, تهویه ی طبیعی است که یکی از موثرترین عوامل در ایجاد آسایش حرارتی شناخته شده است. این عامل بالاخص در اقلیم گرم و خشک همواره مورد توجه بوده است و معماران راه حل های متفاوتی را بسته به شرایط اقلیمی منطقه برای آن یافته اند. در این مطالعه به بررسی نمونه هایی عناصر تهویه ی طبیعی معماری سنتی, از جمله حیاط مرکزی و بادگیر, در اقلیم گرم و خشک پرداخته می شود. از این رو هدف اصلی این پژوهش, بررسی و مطالعه ی ایده ها و دیدگاه های معماری سنتی در حوزه ی تهویه ی طبیعی و تاثیر عناصر به کار رفته در ابنیه ی سنتی جهت آسایش حرارتی و متعادل سازی دمای محیط از این طریق, در اقلیم گرم و خشک بوده تا بتوان با الگوگیری از این عناصر در طراحی ساختمان های مدرن, آسایش حرارتی را در یک بنای معاصر بهبود بخشیم. نتایج پژوهش نشان می دهد بهره گیری از بادگیر می تواند منجر به کاهش دما در اقلیم گرم و خشک شود.

بادگیر ، تهویه داخلی ، اقلیم گرم و خشک