علیرضا نقوی - مدیر شهرداری منطقه بافت تاریخی یزد، دانشجوی دکترای شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجفآباد
محمدحسین رمضانخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد

امروزه، پیش بینی هایی در زمینه بیابان زایی در مقیاس جهانی، تحت یک اقلیم متغیر و غیرطبیعی، آسیب پذیری اکولوژیکی و گسترش بیشتر فعالیت های انسانی در کمک به افراد برای ساخت ساختمان های سبز پایدار در مناطق حساس و بررسی امکان زیست گاه های بهتر در مناطق کویری اهمیت یافته است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی فرصت ها ، ظرفیت ها و امکانات انواع مختلف معماری کویری برای ایجاد زیستگاه های پایدار با ترکیب معماری سنتی کویری با معماری مدرن و فعالیت های انسانی، برای ارائه دیدگاه های مختلف از زیستگاه ها در مقیاس جهانی و پیش بینی تحول آتی آنهاست. معماری سنتی کویری در تمامی دوران، محصول ساختمان های پایدار و سبز بوده است، اما تاثیر جهانی سازی موجب شده که افراد مناطق کویری به مرور سنت های خود را به دست فراموشی بسپارند و از آنجایی که خواسته ها و نیازهایشان از طریق خانه های سنتی برآورده نشده است، به ساخت و سازهای صنعتی و استفاده از مصالح و امکانات زندگی مدرن روی آوردند. برای جلوگیری از دست رفتن دانش معماری ملموس و ناملموس سنتی، مطالعه حاضر این موضوع را که چگونه معماری معاصر کویری می تواند برای رفع نیازهای سبک زندگی مدرن و همچنین حفظ جنبه های سودمند تکنیک های سنتی، به سازگاری لازم دست یابد، مورد بررسی قرار می دهد. این پژوهش با استفاده از نمونه هایی از معماری کویری از دوره های مختلف در چندین کشور، تفاوت ها و اشتراکات و خلاصه ای از امکانات برای توسعه پایدار معماری سنتی در مناطق کویری را مورد بررسی قرار می دهد. همچنین، معماری جدید در سه جهت بخش بندی می شود. سه جهت طراحی معماری، احتمالات مختلف را برای معماری کویر آتی مورد بررسی قرار می دهد.

معماری کویر، حفاظت سنتی، توسعه ساختمان، سازگاری کویر، سکونتگاه های انسانی، معماری پایدار، کویر.