علی رهایی - مدرس دانشگاه فرهنگیان اصفهان.
فاطمه شاهنظری - دانشجوی کارشناسی آموزش الهیات دانشگاه فرهنگیان فاطمه الزهرا (س) اصفهان.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر توکل بر روان و روح انسان: یک نگاه عمیق به آیات و احادیث میباشد. در این پژوهش با توجه به ارتباط نزدیک و تنگاتنگ روش، هدفها و ماهیت موضوع پژوهش، روش کیفی، روش گردآوری مطالب، کتابخانهای و بررسی اسناد بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روش تحلیل مفهومی استفاده شد. برخی حقیقت توکل را اظهار ناتوانی و اعتماد به دیگری دانسته اند؛ چنان که کسی در اثر ناتوانی، کارش را به دیگری بسپارد. انسان متوکل از معاصی و امراض قلبی چون، شرک نفاق و دورویی، حسد، تکبر، چاپلوسی، دنیا و شهرت طلبی، دروغ و غیبت و سایر کبائر دوری کرده و به آنها آلوده نمیگردد و از بیماریهای روحی و روانی مصون میماند. برای ایجاد و پرورش توکل باید ایمان و یقین را در خویش تقویت نموده، از غیر خدا قطع طمع نماییم و به جز خدا از هیچ کس بیم و هراس نداشته باشیم. اعتماد ما فقط به خدا باشد و همهی کارها را از سوی او بدانیم و نیز نسبت به مقدرات الهی راضی باشیم. مستفاد از احادیث و تعاریفی که برای توکل ارائه شد این است که توکل یک صفت درونی و اعتقاد قلبی است و عمل نیز نباید ترک شود.

توکل، روان، انسان، آیات، احادیث