نرجس اکاتی - استادیار، دکترای آلودگی محیط زیست

زباله های الکترونیکی که اغلب به عنوان پسماندهای الکترونیکی شناخته می شوند، به نوعی از پسماند گفته می شود که توسط الکترونیک در دنیای صنعتی تولید می شود و یکی از خطرناکترین انواع پسماند می باشد که به سرعت در حال گسترش است. پسماند های الکترونیکی از وسایل الکترونیکی قدیمی مانند رایانه، لپ تاپ، تلویزیون، ژنراتور، دی وی دی، تلفن همراه، فریزر و سایر اقلامی تشکیل می شوند که معمولا توسط صاحبان اصلی خود به دلیل کوتاه بودن طول عمرشان دور ریخته می شوند. آنها شامل برخی ترکیبات خطرناک هستند که اگر به درستی مدیریت نشوند، تاثیر منفی بر محیط زیست و مهم تر از آن بر سلامت انسان دارند. عناصری از قبیل جیوه، کادمیوم، مس، نیکل، انواع پلاستیک ها، مواد شیمیایی خطرناک از جمله مواد آلی پایدار یا ترکیبات هالوژن دار در پسماندهای الکترونیکی یافت می شود. از جمله اثرات فلزات سنگین بر سلامت انسان می توان به آسیب های ایجاد شده به برخی اندامها مانند کبد و کلیه اشاره نمود. سوزاندن ترکیبات حاوی پلاستیک ها سبب تولید گازهای دی اکسین و فوران می نماید که سرطان زایی آنها ثابت شده است. به همین دلیل باید از تکنیک های جدید پردازش و همچنین بازیافت پسماند های الکترونیکی جهت کاهش اثرات آنها در آینده استفاده شود. برخی از کشورها راه های مختلفی را برای مقابله با این مشکل و تهدید محیط زیست و سلامت انسان به کار گرفته اند. از این رو، این بررسی خلاصه ای از منابع مختلف پسماند های الکترونیکی، خطرات محیط زیستی، ترکیب و توصیف آن، سناریوهای پسماند الکترونیکی در جهان را ارائه می دهد.

پسماندهای الکترونیکی، سلامت انسان، بازیافت، آلودگی محیط زیست