زهرا موحدی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی محیط زیست، گروه علوم و مهندسی محیط زیست، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان
اکرم بمانی - دانشیار، گروه علوم و مهندسی محیط زیست، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان. اردکان. ایران
طاهره اردکانی - استادیار، گروه علوم و مهندسی محیط زیست، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان. اردکان. ایران.

با افزایش شهر نشینی و صنعتی شدن، تقاضا برای فلزات صنعتی بیشتر می شود. با توجه با اینکه کل ذخایر جهانی سنگ های معدنی با عیار بالا نزدیک به اتمام است، در این زمینه کانسنگ های کم عیار، پیچیده، رسوبات زباله قدیمی مربوط به فعالیت های معدنی گذشته، و سایر منابع ثانویه در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. از جمله عناصر فلزی که از زمان های دیرین برای انسان پر مصرف و مفید بوده، عنصر مس است. فرایند تولید مس به دو روش عمده پیرومتالوژی و هیدرومتالوژی است، استخراج مس از طریق هر کدام از روش های پیرومتالورژی و هیدرومتالورژی و یا پروسه های مرکب از هر دو دارای ویژگی های خاص خود می باشد. اما هیچ کدام از این پروسه های توسعه یافته به طور کامل رضایت بخش نبوده و لذا روش ها و تکنولوژی های جدید در این زمینه همچنان در حال ابداع می باشد. با توجه به اثرات مخرب آلاینده های صنعتی در زمینه محیط زیست، شناسایی و تشخیص کم آلاینده ترین روش تولید مس اهمیت بسیاری دارد. بهره گیری از تکنولوژی و فن آوری های جدید به منظور استحصال مس از کانی های کم عیار مس، طلای مقاوم و دیگر منابع فلزی می تواند بسیار موثر باشد. جهت استحصال مس از نظر زیست محیطی و اقتصادی فرایند شستشو با کمک باکتری یک فناوری نو ظهور امیدوار کننده است، استخراج فلزات با استفاده از میکروارگانیسم ها که معمولا به عنوان "بیومینینگ" نامیده می شود، از نظر اکولوژیکی جایگزینی برای فرایندهای پیرومتالوژی معمولی و متالوژی شیمیایی متداول برای بازیابی فلزات است. بر اساس ارزیابی انجام شده، فرایند بیوتانک لیچینگ کمترین آلاینده های زیست محیطی را دارد و صنایع تولید مس بهتر است، فرآیند تولید از مسیر سبز و با عوارض زیست محیطی کمتر را جهت استحصال مس انتخاب کنند.

بیوتانک لیچینگ، مس، ذوب، محیط زیست، آلاینده