ایوب بلوچ لاشار - لیسانس،دبیر
مجتبی عبیری - کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلام،دبیر فلسفه و منطق و دین و زندگی
جواد ترتیب - کارشناسی،امورتربیتی
علی دهقانی - کارشناسی ارشد،آموزش ابتدایی

آموزش و پرورش ذات مشارکت جویانه دارد و بدون مشارکتهای مردمی به سر منزل مقصود نمی رسد. در تاریخ آموزش و پرورش اکثر کشورها بسیاری از مسائل به یاری و مشارکت مردم حل شده است، لذا برای تحقق هدفهای مشارکت نه تنها ضرورت دارد که مفهوم و راههای مشارکت مردم در امور آموزش و پرورش بررسی شود بلکه باید به سبب ریشه دار بودن آن و وجود تجربه های غنی جهانی در این زمینه از آنها استفاده شود و توان فرهنگی موجود ایران گواهی بر اعلام آمادگی مردم در حل مشکلات اجتماعی- اقتصادی دارد و آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد در دیدگاه مردم از قداست فرهنگی خاصی برخوردار می باشد و مردم علاقه مند هستند که به علت ماندگار بودن امر تعلیم و تربیت و قداست معنوی آن بتوانند در ابعاد مختلف (مادی و معنوی) خدماتی را برای خود و خانواده ارائه دهند و لازم است آموزش و پرورش به دنبال ارائه الگوی سازمانی جایگاه مشارکت مردمی بوده و به صورت فعال با مردم ارتباط برقرار کرده و ضمن معرفی نیازهای خود باعث تقویت ارتباط با آنان باشد، لذا یکی از عوامل موثر در مشارکت، آگاهی عمومی است و هرچه آگاهی های مردم از چند و چون مسائل آموزش و پرورش بیشتر باشد شوق و علاقه به مشارکت افزون تر می شود و مدارس می توانند در پرورش شایستگی ها نقشی به مراتب با اهمیت تر از آنچه تاکنون داشته اند ایفا کنند و مدیران ستادی و اجرایی با الهام از سیاست کلی آموزش و پرورش مشکلات و تنگناها را با توجه به شرایط فرهنگی واجتماعی و جغرافیایی مورد بررسی قرار داده و راه های مشارکت را اعلام نمایند. مشکلات و تنگناهای موجود در آموزش و پرورش: ۱- عدم نگرش صحیح و اصولی مسئولین آموزش و پرورش به مفهوم مشارکت مردمی به عنوان یک مر مهم در توسعه پایدار ۲-عدم همکاری نهادها وارگان های دولتی و وزارتخانه ها با آموزش و پرورش ۳- کاستی های ناشی از عدم برنامه ریزی اصولی و هدفدار در مورد مشارکت ۴-عدم آگاهی مدیران میانی از نقش مردمی مشارکت ۵- عدم برنامه ریزی اصولی و اساسی در نهادینه کردن مشارکت در بین خانواده ها و جوامع اجتماعی

آموزش،پرورش،مشارکت،پیشرفت،کشور