بررسی رابطه بین طلاق عاطفی والدین با اختلالات رفتاری درنوجوانان پسر

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی رابطه طلاق عاطفی والدین با اختلال های رفتاری کلیه دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه ۱۲ تا ۱۴ سال یکی از مدارس شهر اردبیل بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی از بعد هدف کاربردی و از نظر نوع روش در زمره تحقیقات پیمایشی می باشد و به شیوه نمونه گیری تصادفی ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های طلاق عاطفی و پرسشنامه استاندارد مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان کوای و پترسون (RBPC) پاسخ دادند. داده های حاصل به روش تحلیل همبستگی با نرم افزار spss۲۶ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج یافته ها نشان داد که میان طلاق عاطفی و اختلالات رفتاری نوجوانان ارتباط معناداری وجود دارد می باشند. نتیجه گیری: فرزندان خانواده های دچار طلاق عاطفی والدین، به جای آنکه خانواده را پناهی امن و سرشار از آرامش برای خود بدانند، آن را عامل آشفتگی و فشار تلقی می کنند. به نحوی که غالب آنها یا آرزوی جدایی پدرومادر یا جدایی خود از خانواده را دارند. در نتیجه، نوجوانان و جوانان دچار مشکلات ارتباطی فراوانی با والدینشان می شوند و دراثر محروم شدن از الگوهای مناسب رفتاری و اخلاقی، از آشفتگی های روحی مختلفی رنج می برند و با پناه بردن به راهبردهای مقابله ای ناسالم از تصورهای مثبت به آینده خود ناتوان می شوند.

Keywords:

طلاق عاطفی , اختلالات رفتاری , نوجوانان پسر