سیر مرمت بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی در دوره پهلوی
عنوان مقاله: سیر مرمت بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی در دوره پهلوی
شناسه ملی مقاله: ICMUSEUM01_048
منتشر شده در اولین کنفرانس بین المللی موزه ها در سال 1403
شناسه ملی مقاله: ICMUSEUM01_048
منتشر شده در اولین کنفرانس بین المللی موزه ها در سال 1403
مشخصات نویسندگان مقاله:
جعفر آقازاده - دانشیار گروه تاریخ، دانشگاه محقق اردبیلی.
محمد مرادیان خلیفه لو - دانشآموخته کارشناسی ارشد تاریخ، دانشگاه محقق اردبیلی.
خلاصه مقاله:
جعفر آقازاده - دانشیار گروه تاریخ، دانشگاه محقق اردبیلی.
محمد مرادیان خلیفه لو - دانشآموخته کارشناسی ارشد تاریخ، دانشگاه محقق اردبیلی.
بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی از مهم ترین مجموعه های مذهبی-طریقتی ایران در دوره صفویه بود و در سایه توجه شیوخ و شاهان صفوی، به یکی از شاهکارهای معماری ایران تبدیل شد. پس از سقوط حکومت صفویه و به خاطر شرایط سیاسی و مذهبی حاکم بر جامعه، این بنا مورد غفلت قرار گرفت و از اعتبار و جایگاه دینی و مذهبی آن کاسته شد و نقصان فراوانی به بنا و تزئینات هنری آن وارد شد، این روند تقریبا تا آخر حکومت قاجار ادامه یافت، اما در دوره پهلوی تعمیرات اساسی در آن انجام گرفت. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی در پی پاسخ دادن به این سوال است که سیر مرمت بقعه شیخ صفی در دوره پهلوی چگونه بود؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که در دوره پهلوی با تشکیل ادارات تخصصی در حوزه احیای اماکن تاریخی و اختصاص بودجه و امکانات لازم، اماکن تاریخی ایران ازجمله بقعه شیخ صفی موردتوجه خاص قرار گرفت و ضمن ثبت در فهرست آثار ملی، تعمیرات اساسی در آن انجام گرفت و این بنا که در اوایل حکومت پهلوی در آستانه ویرانی کامل بود، مجددا بازسازی و تعمیر شد.
کلمات کلیدی: بقعه شیخ صفی، حکومت پهلوی، اداره عتیقات، بازسازی اماکن تاریخی، آندره گدار
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/2035466/