جعفر آقازاده - دانشیار گروه تاریخ، دانشگاه محقق اردبیلی.
محمدامین جابری - دانش آموخته کارشناسی ارشد تاریخ، دانشگاه محقق اردبیلی.

در دوره پهلوی اول و به دنبال سیاست های اصلاح گرایانه رضاشاه در تمامی عرصه ها به ویژه معماری و شهرسازی اقدامات خوبی صورت گرفت. این روند در دوره پهلوی دوم و با ظهور معماران بزرگ بومی نظیر هوشنگ سیحون و با افزایش درآمدهای نفتی و تمرکز بر ملی گرایی و احیای میراث فرهنگی ایران شکل جدی و گسترده ای به خود گرفت. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی در پی پاسخ به این سوال است که هوشنگ سیحون چه نقشی در شکل گیری و بازسازی اماکن فرهنگی و تاریخی ایران در دوره پهلوی دوم داشت؟ یافته ها نشان می دهد که معماران آن دوره ازجمله هوشنگ سیحون کوشیدند شکوه ازدست رفته ایران را با الگو گرفتن از معماران ایران باستان بازسازی کنند. او به جای تکرار الگوهای تثبیت شده تاریخی و استفاده از فناوری های گوناگون، زبان جدیدی در معماری بناهای یادبود آرامگاهی در آن دوران به وجود آورد. ستون ها، ورودی ها و نقوش برجسته حجاری شده و غیره در معماری اماکن تاریخی و فرهنگی دوره پهلوی دوم نمود و مشخصه بارز طراحی های هوشنگ سیحون است.

هوشنگ سیحون، معماری دوره پهلوی، مقبره نادر، مقبره خیام، هنر ایرانی.