فائزه نوروزی - ۱- کارشناس روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران
مطهره میرعرب رضی - ۲- کارشناس آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران
زهرا کوهستانی - ۲- کارشناس آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران

تربیت اجتماعی یکی از اساسی ترین بخش های تربیت انسان است و نقش مهمی در فرایند تربیت در زمینه های دیگر دارد و تاثیر آن در توسعه فرهنگی، اقتصادی و ... قابل توجه است. باتوجه به وجود آسیب های فرهنگی و اجتماعی در جامعه کنونی و دوری نسبی از سبک زندگی مطلوب اسلامی، هدف از نگارش مقاله حاضر، بررسی رابطه تربیت اجتماعی با سبک زندگی و تعیین میزان تاثیر تربیت اجتماعی واموزه هایی اسلامی ازقرآن است.انسان موجودی است دارای عقل وآزادی و سرشار ازاستعداد های خدادادی که قابلیت هرنوع شدن و گردیدن را دارد هم می تواند «اعلی من الملائکه» شود که درزندگی فردی و اجتماعی جز در مسیر احسان و خدامحوری و صداقت و امانتداری ، قدم برندارد ، و هم می تواند «ادنی من البهائم» شودکه جز ماکیاولی نیندشد و برای رسیدن به هدف، هروسیله را مباح شمرد . به طور قطع در این صعود وسقوط و چگونه شدن انسان ، مهم ترین نقش را تعلیم وتربیت ایفا می کند ؛ زیرا با تعلیم و تربیت صحیح است که استعداد های انسان شکوفا شده و انسان با سبک و فرهنگ اسلامی آشنا می شود و طبعا در زندگی فردی واجتماعی از انن فرهنگ تاثیر می پذیرد . البته این شکوفای ، آشنانی و تاثیرپذیری مشروط به این است که تعلیم وتربیت بامبانی کتاب و سنت و عقل باشد ، معلم ومربی شایستگی لازم برای تعلیم وتربیت و شناساندن متعلم را به خود، آنچنان که هست وآنچنان که باند باشد ، داشته باشد ، آموزش قرآن ، تقویت ایمان به اصول دین و احکام واخلاق در شاگردان ، از اولویت های برنامه آموزش و پرورش باشد . دراین صورت است که نقش تعلیم و تربیت برچگونه شدن انسان و نهانتا درزندگی با سبک اسلامی ، ثابت می گردد.

تعلیم وتربیت ، احکام واخلاق، زندگی فردی واجتماعی