زهره حجتی - Ph.d, in Division of Genetics, Biology Dept., Faculty of Sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran
سید شریف بلخی - دکتری تخصصی ژنتیک مولکولی، دانشیار، بخش ژنتیک، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

مقدمه: اینترفرون بتا جزء گروه I  اینترفرون ها می باشد. ایجاد جهش های R۲۷T و V۱۰۱F از جمله پژوهش های مهم صورت گرفته در جهت بهبود عملکرد، کاهش ایمونوژنیسیتی، افزایش بیان و افزایش نیمه عمر آن می باشد. در این تحقیق اثر جهش های R۲۷T و V۱۰۱F بر اتصال اینترفرون بتا نوترکیب به پذیرنده IFNAR به کمک داکینگ مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. روش: این مطالعه به صورت بیوانفورماتیکی انجام شد. ساختارهای کریستالی مورد نیاز از بانک اطلاعاتی RCSB تهیه گردید. شبیه سازی جهش R۲۷T و V۱۰۱Fدر نرم افزار بر خط Rosetta Bakrub انجام گرفت. مقایسه دسترسی به حلال برای اسید آمینه ها در ساختارهای ایجاد شده، در سرور برخط asaview انجام گرفت. همچنین اثر جهش های ایجاد شده بر ساختار و پیچ خوردگی پروتئینی در سرور برخط Hope و نرم افزار SPDBV و داکینگ مولکولی بین HuIFN-β و ناحیه خارجی پذیرنده IFNAR با استفاده از سرور برخط داکینگ پروتئین-پروتئین  ClusPro۲ انجام گرفت. نتایج: مقایسه مقادیر منفی ترین سطح انرژی اتصال( ΔGbind) حاصل از داکینگ مولکولی پروتئین-پروتئین بین پذیرنده IFNAR و لیگاندهایHuIFN-β، mHuIFN-β-۲۷، mHuIFN-β-۱۰۱ و mHuIFN-β-۲۷-۱۰۱ تفاوت فاحشی را نشان ندادند و اختلاف معنی داری بین آن ها مشاهده نگردید (۰/۹۹P>). نتیجه گیری: با توجه به این نتایج می توان استنباط کرد که جهش های ایجاد شده اثر منفی بر تشکیل ترکیب rHuIFN-β/IFNAR ندارد و اختلالی در اتصال اینتر فرون بتای نوترکیب به پذیرنده ایجاد نمی کند و باعث افزایش بهبود و کیفیت rHuIFN-β تولیدی گردید.

Interferon Beta, Molecular Docking, IFNAR, اینترفرون بتا, داکینگ مولکولی, پذیرنده اینترفرون