مهسا اتحاد بادلو - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت و برنامه ریزی آموزشی ، دانشگاه حکیم سبزواری.
ناهید دهنوی - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه حکیم سبزواری.
حسین اتحاد - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان.

در عصر حاضر، اهمیت تدریس و به کارگیری روش های نوین آموزشی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. روش تدریس انفرادی، که بر اساس اصل فردیت دانش آموزان شکل گرفته، یکی از این روش هاست که به دنبال تحقق بخشیدن به پتانسیل های منحصربه فرد هر یادگیرنده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی ماهیت و کارایی این روش تدریس با توجه به ویژگی های تمایز فردی دانش آموزان است. پژوهش کیفی حاضر با استفاده از داده های کتابخانه ای، به بررسی روش تدریس هدایت شده و روش تدریس تجویز شده پرداخته و نقش فناوری در آموزش انفرادی را مورد تحلیل قرار داده است. این پژوهش با تاکید بر اینکه هر دانش آموزی دارای نیازها، علایق و توانایی های متفاوتی است، به دنبال یافتن راه هایی برای ارتقاء تجربه یادگیری از طریق استفاده از فناوری در آموزش است. نتایج پژوهش نشان می دهد که تدریس انفرادی می تواند به افزایش انگیزه و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر شود. با این حال، موفقیت این روش به شناسایی دقیق ویژگی های فردی و نیازهای یادگیری هر دانش آموز و همچنین طراحی محتوای آموزشی مناسب بستگی دارد. در نهایت، این پژوهش تاکید می کند که تدریس انفرادی، همراه با استفاده موثر از فناوری، می تواند به عنوان یک رویکرد موثر در آموزش مدرن مطرح شود که به تمام دانش آموزان امکان می دهد تا به حداکثر توانایی یادگیری خود دست یابند.

روش تدریس انفرادی، دانش آموزان، تفاوت های فردی، کاربرد رایانه