صالح بنام - گروه تکثیر و پرورش دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
محمد مازندرانی - عضو هیئت علمی گروه شیلات دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
سید حسین حسینی فر - هیات علمی دانشگاه گرگان
طاهره باقری - موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور
پرستو پورعاشوری - هیات علمی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر سطوح مختلف تیمول بر فاکتورهای خونی، تغذیه ای و بازماندگی قزل آلای رنگین کمان در برابر باکتری Yersinia ruckeri بود. بدین منظور در قالب طرح کاملا تصادفی از یک گروه شاهد (غذای تجاری) و ۲ تیمار آزمایشی شامل: تیمار اول ( تیمول ۵/۰ درصد) و تیمار دوم (تیمول ۱ درصد) هر کدام با سه تکرار استفاده شد. سپس به مدت ۷ هفته با جیره های آزمایشی غذادهی شدند. سپس جهت بررسی مقاومت ماهیان، تیمارهای مورد نظر و همچنین گروه شاهد با باکتری Yersinia ruckeri مورد مواجه قرار گرفتند و در نهایت شاخص ها مقایسه شد. نتایج نشان داد که درصدهای مختلف عصاره تیمول تاثیر معناداری بر میزان بازماندگی ماهیان قزل آلای رنگین کمان ندارند (۰۵/۰≤p). در خصوص شاخص های خونی قبل از مواجهه، نتایج همچنین نشان داد تیمار ۵/۰ درصد تیمول بر هیچ کدام از شاخص های خونی اثر معناداری نداشت اما تیمار ۱ درصد عصاره تیمول به شکل معنا داری باعث افزایش مقدار هموگلوبین و غلظت هموگلوبین داخل گلبولی شد (۰۵/۰≥p). با این حال اندازه گیری شاخص های خونی پس از مواجهه باکتریایی در تمام پارامترهای خونی عدم معنا داری را نشان داد. مقایسه شاخص های رشد در بین تیمارهای مختلف نشان داد که افزودن ۵/۰ درصد عصاره تیمول به جیره غذایی اختلاف معنا داری در مقادیر وزن نهایی، افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، نسبت بازده پروتئین و ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با گروه شاهد و تیمار ۱ درصد تیمول دارد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد تیمول محرک رشد و همچنین بهبود دهنده شرایط تغذیه ای در ماهی قزل الای رنگین کمان می باشد.

تجویز خوراکی, محرک ایمنی, بیماری دهان قرمز, مقاومت باکتریایی