اکرم بیات مختاری - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ن
حبیب اله دعائی - دانشیار گروه مدیریت دانشگاه سیستان و بلوچستان
حسن توزنده جانی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور

در عصر حاضر، سازمانها به طور فزایندهای در یک محیط پویا و پیچیده عمل میکنند که دارای ویژگیهای تغییرات سریع، اساسی و ناپیوسته میباشد. در این شرایط ابعاد رقابت نیز با تغییراتی مواجه بوده است. سازمانهایی که به خلق ایده های نو تمایلی ندارند، ورود به بازارهای جدید را تهدید تلقی میکنند، ریسکپذیر نیستند، میلی به پیشگامی ندارند و نمیتوانند ارتباطات باز و مبتنی بر اعتماد متقابل ایجاد کنند، در رقابت با سازمانهای کارآفرین با شکست روبرو خواهند شد. بنابراین، سازمانها برای بقا در عرصه رقابت، به لحاظ مؤلفه هایی، مانند خلاقیت، نوآوری، ریسکپذیری و پیشگامی هم در امور پرسنلی و منابع انسانی و هم در زمینه ساختار و فرایندها ملزم هستند. از این رو، مفهوم کارآفرینی سازمانی و به تبع آن گرایش کارآفرینانه یعنی تمایل به کارآفرینی در سطح سازمانی، برای سازمانهای عصر جدید، اهمیت بسزایی پیدا کرده است. با توجه به اهمیت موضوع کارآفرینی و مزایایی که در نتیجه وجود آن حاصل میشود در این مقاله سعی شده است ضمن مقایسه انواع کارآفرینی و تشریح ضرورت کارآفرینی و گرایش کارآفرینانه، به بررسی تفاوتهای این دو موضوع پرداخته شود تا در نتیجه توجه به آن، سازمانها بتوانند هر چه بهتر در جهت بهرهبرداری از فرصتها گام بردارند.

کارآفرینی، گرایشکارآفرینانه، نوآوری، ریسکپذیری، پیشگامی