مریم ایمانی - دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

در حالی که بسیاری از مطالعات پیرامون تخمین غلظت آلاینده های هوا از جمله ذرات معلق PM۲.۵ و PM۱۰ از محصولات عمق نوری هواویزهای (AOD) سنجنده های ماهواره ای استفاده می کنند، استفاده از این محصولات به دلیل قدرت تفکیک مکانی پایین برای تهیه نقشه آلودگی شهرهای با وسعت مکانی کم از جمله شهر تهران کارا نیست. جهت حل این موضوع، در این مطالعه به طور مستقیم از خود محصولات سطح ۱ سنجنده مودیس (و نه محصولات هواویز و آئروسل) آن استفاده شده است. روش پیشنهادی از یک شبکه عصبی عمیق و یک مدل جنگل تصادفی برای تخمین مقادیر غلظت آلاینده ها با استفاده از اطلاعات دو باند اول و دوم ماهواره ترا از سنجنده مودیس بهره می برد. نتایج ارزیابی حاکی از کارایی قابل قبول روش پیشنهادی در مقایسه با سایر روش های کارای معرفی شده در سال های اخیر است. نتایج این تحقیق منجر به تولید نرم افزاری برای تهیه نقشه آلودگی شهر تهران (نقشه غلظت PM۲.۵ و PM۱۰) با استفاده از تصاویر رایگان سنجنده مودیس شده است.

آلودگی هوا, ذرات معلق, تخمین PM, شبکه عصبی عمیق, جنگل تصادفی