وحید سبزیان پور - استاد گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
عبدالرضا نادری فر - استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
الهام رضایی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

نزار قبانی و سیمین بهبهانی، از شاعران پر آوازه و صاحب سبک در ادب عربی و فارسی هستند. این دو شاعر برجسته به سبب گرایش به سبک رمانتیک از حالات و صفات کودکان به عنوان ابزاری برای بیان احساسات و عواطف خود بهره برده­اند. نزار کودکی را کلید شخصیت و زندگی ادبی خود می­داند و در اشعارش شادی­ها و تجربه­های شیرین کودکی را بیان می­کند، و هرگز خود را جدای از حالات کودکی نمی­بیند. اما سیمین دوران کودکی تلخی را سپری نموده و این تلخی­ها در اشعارش انعکاس یافته است، با آنکه خاطرات کودکی دو شاعر، یکی شیرین و دیگری تلخ است هر دو با هنرمندی تمام از صفات و حالات کودکان چون عشق به بازی، عشق به مادر، معصومیت، زیبایی و لطافت، صداقت و بی­ریایی و... برای تصویر سازی­های عاشقانه خود استفاده کرده­اند. در این مقاله نشان داده­ایم که با وجود تفاوت­های بسیار این دو شاعر از جهت جنسیت و ملیت، به سبب احساسات مشترک انسانی، حالات و صفات کودکان را محملی جهت بیان احساسات و عواطف عاشقانه خود قرار داده­اند.

تصویرسازی عاشقانه, کودک و کودکی, نزار قبانی, سیمین بهبهانی