عبدالرحمان دوگونچی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عرب، دانشگاه خوارزمی
سمانه کاشانی بیرگانی - کاردانی حسابداری،آزاد مسجد سلیمان
مهین موسوی - کارشناسی ریاضی کاربردی،دانشگاه پیام نور زاهدان
سمیه پورسلیمان - حقوق،سمت معاونت اجرایی،پیام نور اردکان

مدرسه کل مسئولیت آموزشی و تربیتی را در تمام سطوح به عهده ندارد و نباید بار سنگین تعلیم و تربیت را فقط به دوش مدرسه گذاشت بلکه باید معتقد بود که خانواده و دیگر واحدهای اجتماعی در تربیت نسل جدید نقش و مسئولیت خطیری دارند؛ لذا خانه و مدرسه باید در این راه باهم مشارکت و همکاری مستقیم داشته باشند تا بتوان به تاثیرات تربیتی آنها بر روی نوجوان امیدوار بود. کار این دو گروه (اولیاء و مربیان) آنقدر به هم مرتبط است که اگر یکی قصور کند تلاش دیگری خنثی می شود. بنابراین هر پدر و مادری که فرزند خود را به یک واحد آموزشی می سپارند به عنوان عضوی از آن واحد آموزشی درآمده و باید خود را موظف به همکاری و همفکری با افرادی که در آموزش و پرورش فرزندانشان سهم دارند، بدانند. بنابراین می توان گفت ارتباط متقابل بین خانه و مدرسه باعث به وجود آمدن فرصت مناسب جهت شکوفایی استعداد و شایستگی دانش آموز می گردد.

آموزش، مدرسه، مشارکت خانواده، دانش آموزان، تعلیم و تربیت