هادی ولی پورقره قیه - دانشجوی دکتری تخصصی پژوهش هنر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین الملل کیش، تهران، ایران
نرجس ابراهیمی غانمی - دانشجوی دکتری تخصصی پژوهش هنر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین الملل کیش، تهران، ایران

تئاتر ابزورد واقعیات جهان را به زبانی متضاد و سرشار از شوخی و طعنه بیان میکند. تضاد به عنوان زمینه و پایه درام که دو نیروی محوری و مخالف را در مقابل هم قرار میدهد تا اثر به یک نتیجه مشخص برسد عنصری است که برخی از ابزوردپژوهان همچون مارتین اسلین معتقدند در این نوع از تئاتر جایی ندارد؛ زیرا این شکل از تئاتر، عموما به موقعیت عبثنمای زندگی بشر اشاره دارد؛ لذا این الگو نسبتی با ماهیت تضاد نداشته، منجر به جدلی دوسویه نگردیده و به نتیجه ای گاه در شکل اولیه خود می رسد. از اینرو این مقاله در تلاش برای پاسخگویی به یک پرسش اساسی است که تضاد در ساختار تئاتر ابزورد چه جایگاهی دارد و چگونه خود را بروز میدهد؟ اما برخلاف دیدگاه یادشده، یافته های این پژوهش نشان از بهره مندی این گونه نمایشی از عنصر تضاد دارد؛ تضادی که در این آثار به چشم میخورد، گاه بهصورت عینی و ملموس و گاه بهصورت مستتر شکل میگیرد. نتایج این پژوهش توصیفی- تحلیلی با استناد بر نمایشنامه پیکنیک در میدان جنگ، ارائه گردیده و نشان داده است چگونه زبان نمایشی، موقعیت نمایشی، عملکرد اشخاص و روابط بین آنها بخشی از مقوله تضاد در تئاتر ابزورد را تشکیل میدهد.

تضاد، تئاتر، نمایشنامه ابزورد، فرناندو آرابال، پیکنیک در میدان جنگ.