عبدالله محمدی - استادیار گروه کلام موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران

از جمله مبانی مهم انسان­ شناختی، مسئله خیر، شر یا خنثی بودن انسان است. علامه طباطبایی(ره) با اعتقاد به فطرت، حب ذات، شوق به کمال و فرار از نقص، میل ذاتی انسان به خوبی­ها را تحلیل کرده است. اما این مقاله قصد دارد از روشی نوین این نظریه را بررسی کند. نقطه عزیمت این روش ابتکاری، تحلیل علامه از جریان خلقت و هبوط حضرت آدم(ع) است. علامه حقایقی چون خلافت، نفخ روح، سجده فرشتگان، تعلیم اسماء، سکونت در بهشت و هبوط را نه منحصر به حضرت آدم(ع)، بلکه ناظر به ساختار وجودی نوع انسان می­داند. بر همین اساس ابتدا دیدگاه علامه طباطبایی(ره) در چگونگی هبوط حضرت آدم(ع) تحلیل شده و در ادامه دلالت­ های این تحلیل انسان­ شناختی بر نیک­ سرشتی انسان تبیین شده است. روش تحقیق این مقاله توصیفی تحلیلی است.

سرشت انسان, علامه طباطبایی, هبوط, خلافت