بررسی ساختار زبانی بیماران افسرده خفیف و مقایسه با افراد بهنجار

مطالعات اخیر الگوهای زبانی تحریف شده را در بیماران افسرده خفیف شناسایی کرده اند. در مطالعه حاضر، از رویکرد زبانی به عنوان یک کلید تشخیصی اضافی برای درک تنوع بالینی با تعیین الگوهای گفتار مربوط به علائم بالینی در بیماران مبتلا به افسردگی خفیف استفاده شد. از میان دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی ۲۸ مشارکت کننده به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. گروه افسرده خفیف با استفاده از تست افسردگی بک (بک، استیر و براون ۱۹۹۶) و بر اساس معیارهای تشخیصی نسخه دهم طبقه بندی بین المللی بیماری ها (۱۹۹۲) و گروه بهنجار با توجه به عدم وجود بیماری روانی بر اساس سیاهه نشانگان اختلال روانی(دروگاتیس، لیمپن و کاوی ۱۹۷۳) انتخاب شدند. داده های متنی با استفاده از مصاحبه ساختار نایافته مک آدامز ( ۱۹۹۵) جمع آوری و به روش تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از تحلیل ساختار صرفی داده های زبانی بیماران افسرده خفیف، استفاده بیشتر از کلمات هیجانی منفی، کاهش کلمات هیجانی مثبت، کاهش غنای واژگانی و استفاده بیشتر از افعال ماضی به دست آمد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که افسردگی خفیف تغییرات قابل ملاحظه ای در ساختار زبانی بیماران افسرده ایجاد می کند.

Keywords:

زبان افسردگی , افسردگی خفیف , افسرده خویی , ساختار زبان.