حیدر اورنگ - فارغ التحصیلی کارشناسی ارشد ادبیات عرب، دانشگاه رازی کرمانشاه

ادبیات عربی به متون نظم و نثری که به زبان عربی نگاشته یا سروده شده باشند، اطلاق می شود. این علم به دسته های مختلفیتقسیم میشود که شامل نحو، صرف، عروض، قافیه، لغت، قرض، انشاء، خط، بیان، معانی، بدیع، محاضرات و اشتقاق میشود.ادبیات عرب پیش از اسلام عمدتا منحصر به اشعار قبیلهای بود که نوشته نمیشد و سینه به سینه نقل می شد. با نزول قرآن واحتیاج به فهم و تفسیر آن، مسلمانان لزوم تدوین علوم ادبی را احساس کردند. ادبیات عرب پس از اسلام نیز تاثیر بسزایی برفرهنگ و ادبیات داشته است، و تا عصر معاصر نیز فعال ماندهاست. در بخش دوم این مقاله نیز به موضوع اشتراکات ادبیات فارسی وادبیات عرب پرداخته می شود. زبان های فارسی و عربی، هر دو از خانواده ی زبان های هند و اروپایی و سامی به ترتیب هستند واشتراکات فراوانی دارند. این اشتراکات شامل وام واژه ها، اصطلاحات، و قواعد دستوری میشود. بسیاری از واژه های عربی به زبانفارسی وارد شده اند، به ویژه در زمینه های علمی، فلسفی، و دینی. همچنین، زبان فارسی نیز تاثیراتی بر زبان عربی داشته، بهخصوص در مناطقی که زبان فارسی رواج داشته است. از نظر دستوری، زبان فارسی از ساختار (فاعل-مفعول-فعل) پیروی میکند،در حالی که زبان عربی معمولا از ساختار (فعل-فاعل-مفعول) استفاده می کند. با این حال، هر دو زبان از نظام افعال مشابهیبرخوردار هستند و در برخی موارد، ساختار جملات می تواند شبیه به هم باشد.

تاریخچه ادبیات عرب، زبان فارسی، متون ادبی