سیدابوالفضل معصومی نسب - آموزش و پرورش نکا، مازندران، ایران
سیده مرضیه معصومی نسب - حوزه علمیه نکا، مازندران، ایران

ماهیت انسان یکی از موضوعات پیچیده و پرمعنایی است که از دیرباز مورد توجه فیلسوفان، روانشناسان، دین شناسان و علمایمختلف قرار گرفته است. مطالعه چهارچوب نظری نمایندگان نحله های فکری مختلف می تواند در فهم دقیق تر این مسئلهکمک کننده باشد. به همین دلیل این پژوهش که به روش مروری کتابخانه ای انجام شده با هدف بررسی چهارچوب فکریآگوستین به عنوان یکی از نمایندگان مسیحیت و مولانا به عنوان یکی از نمایندگان اسلام در رابطه ی با انسان، سعی دارد ما رادر فهم دقیق تر این مسئله رهنمون باشد . در این مقاله سعی شده است با توجه به اشعار مولانا در مثنوی معنوی، تفاوتدیدگاه او نسبت به انسان با دیدگاه سنت آگوستین در این زمینه مورد بررسی قرار گیرد. یافته های پژوهش نشان داد معنا ومفهوم انسان از دیدگاه این دو اندیشمند علاوه بر شباهت هایی که دارد دارای وجوه افتراقی نیز می باشد. یک وجه افتراقی که بهآن بیشتر پرداخته شد این است که آگوستین بر پلیدی ذاتی انسان ها به سبب گناه اولیه تاکید دارد و تنها راه رهایی و نجاتانسانها را لطف و فیض خداوندی می داند.در صورتیکه مولوی فطرت انسانها را پاک می داند و معتقد است به سبب دمیده شدنروح خداوند، انسانها با فطرت پاک به دنیا می آیند؛ هر چند ممکن است از فطرت نیک خود فاصله گرفته و در چاه ظلمت وگمراهی گرفتار شوند.

انسان، مولوی، آگوستین